De weg ontvouwt zich voor je

Ik heb lege dagen door Corona en soms liggen ze voor mij als een groot gat om te vullen.

De methode die ik er op loslaat is die van EKO en dat zijn de letters voor Eerste Keer Oppakken.

Ik laat mij leiden daar wat er voor mijn voeten komt en pak het direct op. Niet later, nee, direct als ik het zie, een impuls krijg of geattendeerd wordt door iemand, door Social media of andere bronnen. Zo kreeg ik een heel toepasselijk filmpje door van een vriend, een Ted-talk:

Het past zo mooi in waar ik vandaag mee bezig ben.

Dat gebeurt er als ik die EKO-methode toepas. Er gebeuren dingen die mij vanuit een ander kader de wereld in laten kijken.

Ik besluit vanmorgen om een klein rondje te lopen om mijn geweten te sussen (ook een signaal) dat ik mijn voornemen om elke dag minstens een half uur te lopen kan bevredigen. Onderweg denk ik veel en een van de denkbeelden gaat over een vriend die 170 kilo weegt en ik stel me voor dat ik, met mijn 70 kilo (nou ja, iets meer) 100 kilo op mijn nek neem. Ik zou geen stap meer zetten. Maar ik stel me ook voor hoe hij zich zou voelen als hij 100 kilo lichter zou wegen. Hij zou het gevoel hebben te zweven, wat heerlijk zou dat zijn hem dat eens te laten voelen, want waarschijnlijk kan hij dat alleen in zijn dromen.

Ik ruim mijn computer op en krijg allerlei oude documenten te zien en bij een enkele gaat het licht anders schijnen. Het lijkt of ik dan weer wakker word op een ander niveau.

Onderaan zal ik de tekst van dat document zetten en ik daag je uit om er een uit te halen die bij jou de lens anders doet werken en die ene zin naar je toespringt alsof hij naar binnen wil.
Ik hang het papier met die tekst op de WC en als ik dan na mijn wandeling daar heen ga, blijk ik een zin over het hoofd gezien te hebben. Dat kan dus ook.

Een zin die blijkbaar nog niet in mijn bewustzijn wilde glijden.

Het was deze:

Waar je ook gaat, neem je eigen stilte met je mee.

Wat moet ik hiermee?

Het is waar en zeker in deze tijd van Corona zijn er vele stiltes. Misschien ben ik er wel bang voor. En juist daar ligt de EKO-methode, want als ik mij in die stilte laat vallen komt er vanzelf iets op, dat is mijn ervaring.

Het leidt me naar de dingen die ik ooit als wens in de kosmos heb gelegd. Zo kom ik aan het eind van de wandeling langs de bloemenwinkel en ik staar in de etalage, want de winkel zelf is dicht, er is alleen buitenverkoop. Ik ben op zoek naar een hoge pot om een plant in te zetten die nu als stek in het water staat en al veel wortels heeft.
Maar ik zie wat anders, iets waar ik al lang naar op zoek ben. Een grote plant, een Areca Dypsis , lees ik op het kaartjes als ik thuis ben. Ook wel Goudpalm genoemd. Ik had er een, maar die werd armoedig, geel en kaal. En daar stond hij, precies zoals ik hem hebben wilde.

Hij had mij gevonden!

Blij ging ik er mee naar huis en hij staat nu te glunderen in mijn woon/werkplek.
Ik had mij voorgenomen om nog wat mappen op te ruimen, maar voornemens zijn niet heilig in de EKO-methode. Het is juist de bedoeling dat die voornemens als vanzelf je op je weg komen en als dat zo is, dan doe je ze ook met meer plezier omdat je er evolutionair (wat een groot woord zeg) aan toe bent.

Het kan soms jaren duren dat je aan iets toe bent en dan gaat het je ook heel gemakkelijk af.

Eigenlijk weet ik dit alles al héél lang, maar mijn calvinistische inslag (astrologisch Zon conjunct Saturnus) zegt steeds dat ik dat en dat toch echt wel móet doen.
Het leven blijkt zo veel leuker als je dat niet hoeft maar mag doen.
En Coronatijd is zo’n fantastische tijd om dat uit te vinden.
Probeer dit eens één dag. Geef jezelf de kans om elke impuls op te pakken en direct te doen.
Dit kan het best als je alleen bent. Ik heb geen ervaring hoe dit te doen als je niet alleen in huis bent.

Ik schrijf nu veel meer en dat vind ik zo’n heerlijke bezigheid, maar ik kwam er zo weinig toe omdat ik de ruimte niet had. Dacht ik.

De ruimte is er nu wel en er ligt nog zo veel in het verschiet, nog zeker 14 dagen.
In de oude ik levert dat angst op, in de nieuwe EKO-ik geeft het mogelijkheden. Dat opruimen krijgt vanzelf een plek en aan het eind, vermoed ik. Dan is er weer heel wat weg van de stapels papieren die in al die mappen zit.

Ik voel honger, impuls om wat te gaan eten.

5-1-2021

Tineke Boogaarts

_________________________________________________________________________

De weg ontvouwt zich voor je.

 

• De weg van jou is een andere als die van een ander.

 

• Je zult niet ver komen als je niet dichtbij begint.
• Maak van je verleden geen toekomst.

De weg die je gegaan bent verschilt van de weg die voor je ligt.

Onderweg ontmoeten we altijd de leraar die we op dat moment nodig hebben.
Dat kan elke muskiet, elke pech, elk rood licht, elke vervelende chef, elke ziekte, elk verlies, elk moment van vreugde of droefenis, elke verslaving, elk stuk afval, elke ademhaling zijn. Elk moment is de goeroe.

 

• De eerste stap tot het realiseren van een droom is hem in je geest tot prioriteit maken.
• Geluk is de kunst om een boeket te maken van de bloemen die je langs je eigen weg vindt.

 

• Wie een brug maakt naar een ander kan altijd heen en terug.
• Waar je ook gaat, neem je eigen stilte met je mee.
• Je kunt een mens niet veranderen, je kunt hem slechts de wegwijzers tonen.